سوخته نگاری السلام علی الحسین

سوخته کاری یا سوخته نگاری:

سوخته کاری روی چوب یا سوخت نگاری روی چوب، هنریست به طور مشخص با سابقه ای دیرینه و به اشکال گوناگون در اعصار مختلف اجرا می شده. روش اجرای آن اغلب به صورت داغ گذاری بوده بدین صورت که فلزی را در آتش گداخته و آن را روی چوب قرار می داده اند. این فلز می توانسته قالبی مشخص داشته باشد تا طرح آن روی چوب نقش ببندد . هنر سوخته کاری یا سوخت روی چوب یا سوخت نگار، همان طور که از نامش پیداست ، به معنای سوزاندن چوب با استفاده ازمفتول فلزی داغ و خلق اشکال ، بافت و خطوط جدید است. همچنین از این روش برای سوخت روی چرم نیز استفاده می شود. هنر سوخت چرم قبل از زمان صفویه درایران وجودداشته است. درآن دوران این هنر روی جلد قرآن وکتاب های نفیس خطی کار می شد. درفاصله انقراض سلسله صفویه تا دوره قاجاریه این هنربه بوته فراموشی سپرده شد. البته در شکل مشابه ، از قالب های منفی و مثبت برنجی در تهیه جلدهای چرمی نیز استفاده می شده است که تنها حرارت، باعث تغییر شکل چرم(Leather)  با ابزار برجسته و فرورفته ایجاد نقش می نموده است.